Een slecht verhaal over Bolivia begint altijd met de gringo die aankomt op het vliegveld van La Paz. Op 4.061 meter boven zeeniveau, het hoogste internationale vliegveld ter wereld. Dat is echt hoog, want de meeste bergbeklimmers die de Mont Blanc bestijgen (4.800 meter) zitten op de vier kilometer allang aan de zuurstofflessen.
De gringo in dit slechte verhaal, is een verslaggever die een reportage schrijft over cocaïne, de nieuwe ambassadeur die komt kijken hoe de War on Drugs vordert, of een deelnemer aan een congres over coca. De gringo wordt altijd ziek door...
De gringo in dit slechte verhaal, is een verslaggever die een reportage schrijft over cocaïne, de nieuwe ambassadeur die komt kijken hoe de War on Drugs vordert, of een deelnemer aan een congres over coca. De gringo wordt altijd ziek door...
de enorme hoogte waar hij natuurlijk niet aan gewend is.
Ziek, zwak en misselijk en niet te vergeten buiten adem krijgt hij een kopje cocathee voorgeschoteld waarop de beruchte soroche als sneeuw (slechte-woordspelingsalert) voor de zon verdwijnt.
Andesbewoners zullen je tot vervelens toe uitleggen dat er een fundamenteel verschil is tussen coca en cocaïne. Cocabladeren groeien aan een struik die op hoogtes tussen 800 en 2.000 meter voorkomt in subtropisch gebied. Cocabladeren smaken licht bitter, eigenlijk zit er geen smaak aan.
Coca kauwen (coquear) doe je door in één wang een bal op te bouwen van halfgekauwde bladeren waar je bicarbonato de sodio (natriumwaterstofcarbonaat oftewel NaHCO3) aan toevoegt. Dit kun je kopen in de een of andere kunstzinnige tabletvorm, waarbij je kleine stukjes afbreekt en in je wangzak stopt. Het effect is dat je honger en vermoeidheid verdwijnen, en dat je in een soort halftrance terecht komt. Nou ja, halftrance... het is net of je één biertje op hebt, twee espresso's en drie aspirines. Je wordt gelijktijdig een beetje soezerig en alert. Echt niks bijzonders. Een bij-effect is dat je mond gevoelloos wordt. Je kunt van coca ook een papje maken en dat op een pijnlijke plek smeren. De werkzame bestanddelen dringen in de huid door. Dus niet zoals nepsmeersels van de Kruidvat, maar echt. Ik heb het zelf diverse malen ondervonden. Thee van coca heeft een kalmerend effect op maag en darmen, en het helpt tegen hoogteziekte. In ieder Zuid-Amerikaans huishouden is cocathee te vinden en waarschijnlijk ook wel een of ander smeerseltje dat coca bevat.
Ziek, zwak en misselijk en niet te vergeten buiten adem krijgt hij een kopje cocathee voorgeschoteld waarop de beruchte soroche als sneeuw (slechte-woordspelingsalert) voor de zon verdwijnt.
Andesbewoners zullen je tot vervelens toe uitleggen dat er een fundamenteel verschil is tussen coca en cocaïne. Cocabladeren groeien aan een struik die op hoogtes tussen 800 en 2.000 meter voorkomt in subtropisch gebied. Cocabladeren smaken licht bitter, eigenlijk zit er geen smaak aan.
Coca kauwen (coquear) doe je door in één wang een bal op te bouwen van halfgekauwde bladeren waar je bicarbonato de sodio (natriumwaterstofcarbonaat oftewel NaHCO3) aan toevoegt. Dit kun je kopen in de een of andere kunstzinnige tabletvorm, waarbij je kleine stukjes afbreekt en in je wangzak stopt. Het effect is dat je honger en vermoeidheid verdwijnen, en dat je in een soort halftrance terecht komt. Nou ja, halftrance... het is net of je één biertje op hebt, twee espresso's en drie aspirines. Je wordt gelijktijdig een beetje soezerig en alert. Echt niks bijzonders. Een bij-effect is dat je mond gevoelloos wordt. Je kunt van coca ook een papje maken en dat op een pijnlijke plek smeren. De werkzame bestanddelen dringen in de huid door. Dus niet zoals nepsmeersels van de Kruidvat, maar echt. Ik heb het zelf diverse malen ondervonden. Thee van coca heeft een kalmerend effect op maag en darmen, en het helpt tegen hoogteziekte. In ieder Zuid-Amerikaans huishouden is cocathee te vinden en waarschijnlijk ook wel een of ander smeerseltje dat coca bevat.
Achtduizend jaar geleden kauwde en gebruikte men al cocabladeren in de Andes, en voor zover we weten is er nog nooit iemand aan verslaafd geraakt of aan doodgegaan.
Daar kwam rap verandering toen de Duitse chemicus Albert Niemann in 1859 ontdekte hoe je van cocabladeren cocaïne maakt. Cocaïne is feitelijk supergeconcentreerde coca-alkaloïde waar alle andere nuttige stoffen (vitamines, potassium, magnesium, ijzer, etc etc) en metilecgonine, benzoilecgnonine, metilecgonidine, cinamoilecgonine, ecgonine en nicotine uit zijn verwijderd.
Ik heb overigens geen idee wat die laatstgenoemde stoffen precies zijn, maar ik neem aan dat die bijdragen aan de gezonde en medicinale werking van coca. In een cocablaadje zit gemiddeld 0,1% tot 0,9% grondstof voor cocaïne en je kunt nooit snel genoeg zoveel cocabladeren kauwen dat je het effect van cocaïne benadert.
Door de vermaledijde en tot mislukken gedoemde War on Drugs zit de coca in het verdomhoekje. Dat is geheel onterecht, want zoals gezegd kun je er onmogelijk high van worden of verslaafd aan raken. Het enige gezondheidseffect is dat je tandvlees groen uitslaat na jarenlang gebruik. Andesbewoners proberen dan ook om de coca te verwerken in onschuldige producten om zo het stigma van harddrug te ontstijgen. Maar ook om andere redenen wordt de coca verwerkt in theezakjes, tandpasta, aambeienpasta, shampoo en zelfs frisdrank en wijn. Helaas mag je die producten niet in Nederland invoeren, want voor je het weet injecteert iemand twee tubes tandpasta in zijn halsslagader, en dat moeten we niet willen natuurlijk, met z'n allen.
Daar kwam rap verandering toen de Duitse chemicus Albert Niemann in 1859 ontdekte hoe je van cocabladeren cocaïne maakt. Cocaïne is feitelijk supergeconcentreerde coca-alkaloïde waar alle andere nuttige stoffen (vitamines, potassium, magnesium, ijzer, etc etc) en metilecgonine, benzoilecgnonine, metilecgonidine, cinamoilecgonine, ecgonine en nicotine uit zijn verwijderd.
Ik heb overigens geen idee wat die laatstgenoemde stoffen precies zijn, maar ik neem aan dat die bijdragen aan de gezonde en medicinale werking van coca. In een cocablaadje zit gemiddeld 0,1% tot 0,9% grondstof voor cocaïne en je kunt nooit snel genoeg zoveel cocabladeren kauwen dat je het effect van cocaïne benadert.
Door de vermaledijde en tot mislukken gedoemde War on Drugs zit de coca in het verdomhoekje. Dat is geheel onterecht, want zoals gezegd kun je er onmogelijk high van worden of verslaafd aan raken. Het enige gezondheidseffect is dat je tandvlees groen uitslaat na jarenlang gebruik. Andesbewoners proberen dan ook om de coca te verwerken in onschuldige producten om zo het stigma van harddrug te ontstijgen. Maar ook om andere redenen wordt de coca verwerkt in theezakjes, tandpasta, aambeienpasta, shampoo en zelfs frisdrank en wijn. Helaas mag je die producten niet in Nederland invoeren, want voor je het weet injecteert iemand twee tubes tandpasta in zijn halsslagader, en dat moeten we niet willen natuurlijk, met z'n allen.
Coca weetjes
- Sjamanen werpen de cocabladeren op een deken om zo de toekomst te kunnen lezen.
- Coca Cola bevatte tot 1905 cocaïne.
- Er zijn geen gevallen bekend van cocabladeren die zijn versneden met goedkopere plantensoorten.
- In het Incarijk (tot 1532) was het gebruik van cocabladeren voorbehouden aan de elite
- De Spanjaarden ontdekten dat de dwangarbeiders in de zilvermijnen van Potosí meer produceerden wanneer ze cocabladeren mochten kauwen.
- In La Paz – Bolivia is een heus cocamuseum.
- De Boliviaanse president Evo Morales raakte verzeild in de politiek als woordvoerder van de cocaboeren.
- Nederland had in 1900 zijn eigen Nederlandsche Cocaïnefabriek en was met in Nederlands-Indië geteelde cocaplanten de grootste cocaïneproducent ter wereld. Het leverde onder meer aan de strijdende partijen in de Eerste Wereldoorlog.
RSS-feed